نویسنده ی رمان «ضد
خاطرات یک باغ وحش»، دغدغه ی امروز را دارد. زمانه ی دنیای مجازی، اخبار آنلاین و
اتفاقات ریز و درشتی که در کسری از ثانیه، جهانی می شوند. این رمان اشاره به انسان
معاصر می کند. همزمانی وقایع و داستان های کوچک تودرتو در روند کلی یک داستان به
درستی خواننده را همراه و درگیر کرده، ولی گم نمی شود. راوی همان کسی ا ست که خود
مرکز تمام این وقایع است. تمام این ها سبب می شود که خواننده تنها با یک داستان یک خطی
همراه نباشد بلکه فلسفه، جامعه شناسی، روانشناسی، وقایع موثر سیاسی و مباحث فیزیک
و... همه و همه جهانی بسازند که امروز در حال زندگی در آن هستیم. آنچه می خواهید
همه حول سه مفهوم اساسی «تنهایی، عشق و مرگ»
می چرخد.
از متن کتاب:
زمزمه کردم: «راستش پای
حرفاش که نشستم، حرفای یارو شخصیته؛ یعنی وقتی شروع کردم به نوشتن حرفاش، پشتم
لرزید! دیدم ما آدم ها چقدر شبیه همیم، حتی اگه توی دنیاهای متفاوتی به سر ببریم؛
تو خیال و واقعیت» و بی هیچ تردید و دودلی و درحالی که سرم رو بالا می آوردم تا به
دکمه های جای چشم تعبیه شده ی عروسک چروکیده ی روبه رویم نگاهی بندازم، اضافه
کردم: «این که کدوم کجاییم که دیگه ترسناک ترش هم می کنه.»
